Wnioski z działalności ENRD
Działania nieudane na poziomie unijnym
Kluczowe aspekty struktury ENRD, które można ocenić jako nieudane to:
- Formalna i nieco sztywna struktura (Komitet Koordynacyjny, Podkomitet ds. LEADER oraz tematyczne grupy robocze) ograniczały czasami możliwość zaangażowania szerszego grona interesariuszy i praktyków rozwoju obszarów wiejskich w niektóre działania.
- W dalszym ciągu wyzwaniem pozostaje „internalizacji” ENRD w strukturę DG AGRI. Chodzi o wyzwanie związane z pełnym i efektywnym zaangażowaniem jednostek sieci, aby DG AGRI było świadome potencjalnych korzyści płynących z prac europejskich i krajowych jednostek sieci, które mogą być strukturą wspierającą i uzupełniającą jej codzienną pracę.
- Konsekwencją zasady wspólnego zarządzania we wdrażaniu EFRROW jest ograniczony mandat i/lub możliwość struktur ENRD w zakresie bezpośredniego angażowania się i/lub bezpośredniego wspierania indywidualnych JWS i IZ, a także powstanie luk w gromadzeniu wiedzy, wymianie i rozwoju współpracy i co z tego wynika ograniczenie potencjalnego wpływu inicjatyw europejskich.
- Brakuje mechanizmu lub mandatu, aby poprzez KSOW rozwinąć skuteczny dialog pomiędzy europejskimi i krajowymi sieciami regionalnymi. Oznacza to, że dialog i informacje dostępne na poziomie europejskim nie są wystarczająco współdzielone i rozpowszechniane poza sieciami krajowymi i tym samym ograniczają wpływ niektórych działań.
Kluczowe aspekty działań ENRD, które można ocenić jako nieudane obejmują:
- Brak jasnej logiki interwencji, hierarchii celów i kryteriów służących ocenie efektywności działań ENRD oraz ich wyników i wpływu.
- Brak zaangażowania ze strony niektórych grup interesariuszy ENRD wynikający z braku kompetencji, zasobów i/lub oddania/zainteresowania zaowocował w przypadku niektórych inicjatyw zgromadzeniem mniejszych zasobów wiedzy i gorszymi wynikami niż pierwotnie przypuszczano.
- Zróżnicowanie w zakresie pozyskiwania środków przez KSOW/JWS w różnych państwach członkowskich prowadziło często do problemów z koordynacją i udziałem na poziomie unijnym. Było to dodatkowo spotęgowane przez
- brak ciągłości związanej z udziałem/dostępnością kadr JWS;
- ograniczonymi umiejętnościami technicznymi; a także
- ograniczonym dostępem do odpowiedniego wsparcia technicznego, aby skutecznie wspierać i realizować kluczowe funkcje sieci oraz aktywnie uczestniczyć i przyczyniać się do działań sieciowych na poziomie unijnym.
