Przygotowanie do przyszłości
Bieżące doświadczenia w zakresie sieciowania na obszarze wiejskim są bardzo pozytywne. Sieci okazały się przydatnym źródłem informacji, pomysłów i kontaktów. Przyczyniły się do aktywnej wymiany, współpracy i rozwoju wiedzy na poziomie krajowym i unijnym. Umożliwiły rozpoczęcie dialogu na temat skuteczniejszego wdrażania polityki, a także zachęciły do bardziej partycypacyjnego zarządzania polityką. A to wszystko przy stosunkowo niskich kosztach.
Jednakże w trakcie okresu programowania 2007-2013 zauważono również, że tworzenie trwałych powiązań pomiędzy jednostkami administracji, organizacjami i indywidualnymi podmiotami wymaga czasu. Angażowanie podmiotów w nowe formy dialogu wymaga zasobów ludzkich, dobrze dostosowanych narzędzi komunikacji oraz efektywnej struktury organizacyjnej. Dlatego też postępy poczynione od czasu utworzenia w 2008 r. Europejskiej Sieci na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (ENRD), Europejskiej Sieci Ewaluacji Rozwoju Obszarów Wiejskich i krajowych sieci obszarów wiejskich muszą być kontynuowane i połączone, aby w pełni wykorzystać możliwości sieci jako narzędzia rozwoju obszarów wiejskich.
Ponadto, polityka rozwoju obszarów wiejskich ewoluuje w kierunku polityki coraz bardziej zorientowanej na wyniki, skupiającej się na wspólnych unijnych celach i dążeniach. Przyszłe programy rozwoju obszarów wiejskich będą działały w ściśle określonych dziedzinach, takich jak: konkurencyjność wszystkich typów rolnictwa; rentowność gospodarstw rolnych; promowanie organizacji łańcuchów żywności i zarządzania ryzykiem w rolnictwie; przywrócenie, ochrona i rozwój ekosystemów; efektywne wykorzystanie wody i energii; przejście w kierunku gospodarki emitującej mniej dwutlenku węgla i odpornej na zmiany klimatu; wspieranie włączenia społecznego, redukcji ubóstwa i rozwoju gospodarczego na obszarach wiejskich. Programy te będą również wspierać innowacje i transfer wiedzy w tych dziedzinach. Niektóre z nich będą dla ENRD i KSOW zupełnie nowym obszarem.
Te ambitne oczekiwania będą, nawet bardziej niż w poprzednim okresie, wymagać dobrej komunikacji i koordynacji pomiędzy podmiotami polityki na wszystkich poziomach, a także zdolności do wykazania osiągniętych wyników. Sieciowanie pozostanie więc bardzo ważne, a jego rola jako narzędzia polityki rozwoju obszarów wiejskich będzie rozszerzona i wzmocniona.
