Wnioski z działalności ENRD
Sukces sieciowania – wnioski z doświadczeń ENRD
W oparciu o doświadczenia sieci na poziomie europejskim, zidentyfikowano kluczowe czynniki sukcesu w zakresie sieciowania.
Kierownicy/osoby decyzyjne powinny:
- Wspierać rozwój bardziej zintegrowanych i otwartych struktur sieci, które w otwarty i dynamiczny sposób stopniowo dotrą i zaangażują szersze grono interesariuszy obszarów wiejskich, przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego i innych istniejących sieci.
- Uznać sieć za aktywnego partnera, a nie obciążenie administracyjne lub obowiązkowy mechanizm wspierania polityki. Sieć działa najlepiej, kiedy jest postrzegana jako „powiązana”, ale jednocześnie wystarczająco „oddzielona i odrębna” od procesu formułowania i wdrażania polityki. Wymaga to przyjęcia nowego sposobu myślenia wśród kierowników, którzy powinni być „przywódcami”, ale jednocześnie zapewnić odpowiedni zakres wolności i elastyczności w rozwijaniu działań, innowacji i eksperymentowaniu z możliwymi rozwiązaniami, nie bojąc się konsekwencji w sytuacji, gdy coś nie pójdzie dokładnie tak, jak powinno.
- Dać sieci czas i przestrzeń do „oddychania”, uczenia się, eksperymentowania, angażowania i odnalezienia swojej własnej tożsamości. Sieć jest mechanizmem, który może wspierać wdrażanie polityki, ale na zrozumienie swojej roli, celów i własnego potencjału w zakresie sterowania i oddziaływania na wdrażanie polityki potrzeba czasu.
- Upewnić się, że sieć jest odpowiedzialna za zasoby, z których korzysta, ale jednocześnie próbować wypracować relacje, w ramach których w mniejszym zakresie chodzi o kontrolę, a w większym o partnerstwo, gdzie cele są rozwijane w czasie, a nie wcześniej ustalone w długoterminowym planie.
- Tworzyć elastyczne plany pracy. Chociaż należy ustalić minimalne kryteria w zakresie uzyskanych efektów, dostępne powinny być również zasoby i umiejętności umożliwiające reakcję i odpowiedź na zmieniające się potrzeby i okoliczności i/lub zajęcie się takimi działaniami, które dostarczają pozytywnych rezultatów.
- Być świadome różnicy pomiędzy jednostką wsparcia sieci a samą siecią. Jednostka wsparcia sieci nie jest siecią, ale strukturą, która przyspiesza i ułatwia proces sieciowania i angażowania interesariuszy. Jednakże jednostka wsparcia sieci nie może zawsze zmuszać członków sieci do aktywnego udziału, szczególnie kiedy ich uczestnictwo jest dobrowolne i konkuruje z innymi priorytetami czasowymi. W takim wypadku potrzebny jest aktywny dialog z członkami sieci w celu lepszego zrozumienia potrzeb interesariuszy.
- Zobowiązać się i utrzymywać odpowiedni poziom wsparcia finansowego, aby umożliwić rozwój kluczowych kompetencji w zespole wspierającym sieć. Rozwinięcie odpowiednich umiejętności i doświadczeń wymaga czasu oraz inwestycji, co w efekcie znajdzie odzwierciedlenie w wynikach.
Jednostki wsparcia sieci (JWS) powinny:
- Zadbać o zachęcenie do współpracy i utrzymanie w zespole wspierającym sieć kluczowego grona ekspertów, którzy posiadaliby odpowiednie umiejętności i doświadczenia w zakresie świadczenia podstawowych usług dla sieci. Obejmuje to umiejętność: efektywnego komunikowania o doświadczeniach, informacjach, działaniach i analizach prowadzonych przez sieć; wspierania wymiany pomiędzy interesariuszami; organizowania kluczowych wydarzeń, warsztatów, konferencji i innych zgromadzeń w zakresie zagadnień ważnych dla interesariuszy sieci; a także zbierania i porównywania doświadczeń w zakresie polityki „w działaniu”, którymi można podzielić się z innymi sieciami oraz instytucjami unijnymi.
- Osiągnąć minimalny poziom aktywności w „kluczowych obszarach kompetencji sieci”. Niezrealizowanie tego podważy działania sieci i uniemożliwi zbudowanie jej wiarygodności, a co za tym idzie, ograniczy jej zdolność do rozwoju i uzyskania bardziej długoterminowych korzyści ze wpierania polityki lub celów programu.
Członkowie sieci powinni:
- Zastanowić się czego oczekują od sieci i w jakim czasie. Mogą to zrobić angażując się na forach i platformach wymiany, na których wyrazić mogą te potrzeby i oczekiwania, a sieci mogą się z nimi zapoznać i uwzględnić je w planowaniu i realizowaniu swoich działań i usług.
- Być gotowi do wsparcia działań sieci w postaci poświęconego czasu, zaangażowania i aktywnego uczestnictwa. Bez takiego zobowiązania, partnerstwo pozostanie nierówne, a wyniki ograniczone. Sieć jest w dużej mierze „produktem” wkładu i zaangażowania jej członków.
